آزمايش
آزمايش کوچولوی دوست داشتنی من!
دیشب را گریه کردم... تمام دیشب را نخوابیدم و حالا تنها می توانم ذره ای از حال مادرم را درک کنم وقتی مرا باردار بود...
نمی توانم برایت توصیف کنم که یک مادر وقتی تنها یک درصد احتمال بدهد ممکن است کودکش سالم نباشد چه می کشد و دیشب به اندازه تمام شب های قدری که بر زمین و شب زنده داران گذشته است جنون بیداری مرا بیقرار کرد ...
نمی دانم چه چیزی دیشب به یکباره تمام اعتماد مرا به قلبم گرفت... نمی دانم چرا از آزمایشی که دکتر نوشته بود این همه مضطرب شدم... و صبح که گیس گلابتون گفت این یک آزمایش معمولی است مختص سه ماهه دوم چقدر آرام شدم....
نازنین من.... این عشق و این محبت چگونه این همه درون من ریشه دوانده که تا این پایه دوستت دارم؟
رمضان دارد می آید و امسال توی سحرها و ذکرهایی که می چرخند تو هم هستی...
تو بزرگ شده ای و من بیش از پیش حست می کنم...
تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد!
وجود نازکت آزرده گزند مباد!
