چهل روزگی

بالاخره رسیدی به چهل.... حالا دیگر ترا " رویان" نمی نامند و جنین خطابت می کنند.... نازنین چهل روزه ام تو حالا 22 میلی متری...فکرش را بکن فقط دو سانتی متر... دوسانتی متری سه گرمی من! چطور توانستی این همه دوست داشتن و دلبستگی را به قلب من بیاوری؟ نمی دانی چه وجدی تمامم را پر می کند وقتی می خوانم : " در این هفته قلب به طور کامل تشکیل شده و دارای 4 حفره یعنی 2 دهلیز و 2 بطن است و حدود 180 مرتبه در دقیقه تپش دارد "!!! فکرش را بکن! 180 مرتبه در دقیقه!!! همین تپش های قلب دوست داشتنی تو است که خواب شبانه مرا پریشان می کند آن سان که عشق خواب شبانه زائری را در جاده های تاریک شجره به مکه.....

گوش ها و چشم ها و لب بالایی ات در شرف ظاهر شدن است... من دارم توی بهت آرامی غوطه می خورم.....